Een dag op Learning Community Bergen

Zo maar een paar ervaringen van mij over wat mij bij blijft van een dag op LCB (moeder van Noa, die tien jaar is)

In mijn ervaring is een dag op LCB magisch.

Er komt in de ochtend een heerlijke energie op gang. Kinderen zitten in groepjes een spelletje te spelen, met elkaar tegen de verwarming een boekje te lezen, er is een instroom in de klas van kinderen die wat langer uit hebben geslapen en later aansluiten en er wordt lekker bij mij op schoot gekropen om even lekker samen te zitten. Meester Peter is een spelletje aan het spelen met Gijs en een aantal kinderen komt mee kijken of kruipt ook bij Peter op schoot. Er is een hele zachte sfeer van insluiting en iedereen is deel van de community.

Er komt meer energie in de groep; jongere jongens gaan in het andere lokaal met stokken een fantasiespel spelen; ze komen soms roepend en rennend het lokaal binnen om daarna weer door te spelen in het andere lokaal. Binnen wordt er een spel ingezet waar vijf jongens en meisjes aan meedoen. De kleinste van vier wil ook meedoen, maar het spel was al begonnen. Hij pakt een stuk van het spel weg omdat hij het er niet mee eens is dat hij niet mee mag doen. Hij wordt gevraagd door de anderen om het te geven maar wil niet. Het spel wordt gewoon gepauzeerd terwijl hij ermee wegloopt tot een zus van hem hem iets in het oor fluistert en hij het stuk teruggeeft. Heel rustig wordt het spel weer opgepakt. Geen seconde conflict.

Boven in het klaslokaal is een vide gebouwd, daar wordt door twee oudere meisjes schooltje gespeeld met twee kleinere kinderen. Wat genieten de meiden ervan! Ze maken een tekening speciaal voor Rumi (6), van bomen waar boomschorsen afgehaald moeten worden om een brug te bouwen voor over een rivier. Hoeveel boomschorsen heeft ze nodig? Rekenles en ook zo leuk voor de grote meiden die dan helemaal los kunnen op het tekenen en uitdenken. Voor Bo (4) worden er auto's en treinen getekend en een bijpassend verhaal.

Heerlijke momenten van lekker op de bank zitten met Eva, moeder van Sylvie (12) en James (10), die ook op woensdag op de groep staat. Samen kijkend naar de kinderen, die een conflict oplossen of gewoon heerlijk spelen, op schoot komen of juist lekker wegrennen. De kleine jongens hebben het niet fijn; de jongste wordt buitengesloten. Even heel subtiel iets checken bij een kind om te kijken of er weer gestroomd kan worden; kinderen kunnen echt alles. Aan het eind van de dag is het goed.

Peter die de kinderen die dat willen rekenen aanbiedt. Er zitten er twee, Myrthe en Hettie, heerlijk in invulboekjes te rekenen en Peter zit erbij om te helpen als nodig. Het is rustig in de klas, vuurtje aan en er is tijd voor. Noa sluit eventjes aan voor de gezelligheid, maar gaat dan weer iets anders doen.

Er wordt weerwolven gespeeld in de klas; hoe heerlijk hoe geleid wordt door de grotere kinderen die dit leuk vinden en hoe spannend voor de jongere kinderen, bij een ouder kind op schoot om mee te spelen en later..! Twee kleinere kinderen kunnen samen ook een weerwolvenrol op zich nemen! Er wordt extra geholpen bij hen door de spelleider. Natuurlijk doe ik ook mee, Peter en Eva, met soms wel drie kinderen op schoot, ook!

Er is een heerlijke sfeer op school, van samen. Als er iemand is die niet aardig is, wordt dit gecorrigeerd, vooral onderling. Er is niet zoiets als fout, maar er wordt gewoon gevraagd om met elkaar samen te zijn. Dat is fijn.

Alle kinderen zien er blij uit en er is er niet een die niet het gevoel heeft er bij te horen. Wat een feest. Ik voel me er ook bij horen, er is zo veel liefde in de klas, tussen mij en de kinderen en mij en Peter en Eva. Ik hou van mijn leven.